Test przesiewowy MOXO to narzędzie diagnostyczne służące do wstępnej oceny ryzyka wystąpienia ADHD u dzieci i młodzieży. Skrót MOXO pochodzi od angielskich słów „Measurement of Attention, eXecutive function and Impulsivity, based on Objective measures”.

Test MOXO składa się z dwóch części: kwestionariusza dla rodziców/opiekunów oraz badania neuropsychologicznego przeprowadzanego na komputerze.

Kwestionariusz dla rodziców zawiera pytania dotyczące zachowania dziecka, które pozwalają na wstępną ocenę obecności objawów ADHD.

Badanie neuropsychologiczne, przeprowadzane na komputerze, mierzy zdolność dziecka do koncentracji uwagi, kontrolowania impulsów oraz wykonywania złożonych zadań.

Wyniki obu części testu są następnie analizowane i oceniane przez specjalistę w zakresie psychologii lub psychiatrii dzieci i młodzieży.

Test MOXO może być stosowany w ramach wstępnej diagnostyki ADHD, ale nie stanowi samodzielnej diagnozy i nie zastępuje pełnego badania neuropsychologicznego oraz konsultacji z lekarzem specjalistą.

Test przesiewowy MOXO (Motion eXperience) to narzędzie służące do wstępnej oceny obecności objawów ADHD. Jest to szybki i łatwy test, który można przeprowadzić online lub w gabinecie psychologicznym.

Natomiast pełne badanie psychologiczne w kierunku ADHD jest znacznie bardziej szczegółowe i obejmuje analizę różnych obszarów funkcjonowania dziecka lub osoby dorosłej, takich jak poziom uwagi, impulsywność, zdolność planowania i organizacji, funkcjonowanie emocjonalne i społeczne, a także ocenę objawów ADHD przez kilka źródeł, w tym rodziców, nauczycieli i samej osoby badanej.

Pełne badanie psychologiczne pozwala na uzyskanie dokładniejszej diagnozy ADHD i lepszego zrozumienia indywidualnych potrzeb osoby badanej.

Tak, zazwyczaj można przyjść na badanie psychologiczne w kierunku ADHD testem MOXO z dzieckiem.

Jednakże, przed umówieniem się na badanie warto skonsultować się z psychologiem, który przeprowadza badanie, aby upewnić się, czy takie podejście jest odpowiednie w danym przypadku.

Często psycholog może poprosić o wypełnienie ankiet przed badaniem, które pomogą mu lepiej zrozumieć sytuację i dostosować podejście do indywidualnych potrzeb dziecka lub osoby dorosłej.

Warto również pamiętać, że test MOXO jest jedynie narzędziem diagnostycznym, a pełna diagnoza ADHD wymaga dokładniejszych badań i analizy różnych obszarów funkcjonowania osoby badanej.

Pierwsza wizyta przed pełną diagnozą w kierunku ADHD  jest wyłącznie dla samego rodzica lub rodziców dziecka u którego podejrzewamy to rozpoznanie. Jest to tradycyjna konsultacja psychologiczna, która tak prosto i szybko można u nas umówić w kalendarzu.

Na konsultacji można przedyskutować problemy, z którymi boryka się dziecko. Kiedy i kto pierwszy zauważył problem, oraz jak on wygląda. Jakie były dotychczas podejmowane metody pracy, i czy przyniosły jakiś rezultat.

Wywiad rozwojowy, prześledzenie ewentualnych trudności w szkole czy rówieśnikami, jest bardzo ważne.

Bardzo często rodzice po takim spotkaniu otrzymują kwestionariusze dla siebie oraz szkoły. Są one przydatne w doprecyzowaniu intensywności danego problemu w różnych środowiskach (szkoła, dom), w odniesieniu do grupy wiekowej.

Np. jak Jaś wypada na tle innych 8 letnich chłopców względem uwagi czy impulsywności w szkole lub domu.

Badanie ADHD u dzieci i młodzieży jest wieloczynnikowe, ponieważ objawy są często niejasne i łatwo mogą być mylone z innymi przypadłościami. Dodatkowo, dzieci i młodzież często nie potrafią opisać swoich objawów w sposób precyzyjny, co może utrudnić diagnozę. Dlatego psychologowie zwykle przeprowadzają badania, które pozwalają na uzyskanie różnorodnych informacji o dziecku, takie jak wywiad z rodzicami, obserwacja zachowania dziecka oraz ewentualnie badania neuropsychologiczne.

Pytanie szkoły o zachowanie dziecka jest ważne, ponieważ szkoła jest miejscem, gdzie dziecko spędza wiele czasu i może wystąpić tam wiele sytuacji, w których mogą pojawić się objawy ADHD. Na przykład, nauczyciel może zauważyć trudności z koncentracją, problemy z zachowaniem spokoju podczas zajęć lub impulsywność w interakcjach z innymi dziećmi. Informacje te mogą być bardzo pomocne w procesie diagnozowania ADHD i w ustanowieniu odpowiedniego planu leczenia lub terapii dla dziecka.

Psycholog nie ma kompetencji do wydawania diagnozy medycznej.

Jednak na podstawie wyników badania psychologicznego, psycholog stwierdza, czy badana osoba spełnia kryteria diagnostyczne dla ADHD według DSM-5 lub ICD-10, co jest niezbędne w dalszym postępowaniu diagnostycznym u lekarza psychiatry lub neurologa. W celu uzyskania tzw. diagnozy formalnej medycznej.

Ostateczna diagnoza medyczna musi być postawiona przez lekarza na podstawie szczegółowej diagnostyki, która jest wykonywana przez psychologa w postaci oceny nasilenia objawów kwestionariuszem DIVA, lub badaniem neuropsychologicznym. W skrajnych przypadkach również badaniem umożliwiającym ocenę struktury osobowości.

Psychoterapia może być bardzo pomocna dla osób z ADHD, ale sama w sobie nie jest w stanie wyleczyć deficytów uwagi i koncentracji związanych z tym zaburzeniem. ADHD jest neurobiologicznym zaburzeniem, które wpływa na funkcjonowanie mózgu i ma wpływ na wiele obszarów życia, w tym na koncentrację, uwagę i impulsywność.

Psychoterapia może pomóc osobom z ADHD w radzeniu sobie z trudnościami w codziennym funkcjonowaniu, w takich obszarach jak organizacja, planowanie, relacje międzyludzkie i radzenie sobie ze stresem. Może również pomóc w rozwijaniu strategii radzenia sobie z problemami związanych z ADHD, takich jak zapominanie, rozproszenie uwagi i trudności w koncentracji.

W terapii poznawczo-behawioralnej dla ADHD, kładzie się nacisk na naukę umiejętności zarządzania czasem, organizacji i planowania, co może pomóc w poprawie koncentracji i uwagi. Psychoterapia może również pomóc w rozpoznawaniu i zmniejszaniu negatywnych myśli i emocji związanych z ADHD, które mogą wpływać na funkcjonowanie.

Jednakże, psychoterapia nie jest w stanie wyleczyć ADHD, ponieważ zaburzenie to jest wynikiem różnych czynników biologicznych i genetycznych, które wpływają na funkcjonowanie mózgu. W leczeniu ADHD często wykorzystuje się podejście wieloaspektowe, które może obejmować zarówno farmakoterapię, jak i psychoterapię oraz inne formy terapii, w zależności od indywidualnych potrzeb i sytuacji osoby z ADHD.