Czym jest badanie ADHD

Diagnoza psychologiczna ADHD u dorosłych zaczyna się zazwyczaj od klasycznej konsultacji z psychologiem lub psychiatrą, podczas której pacjent zgłasza objawy i problemy, jakie odczuwa na co dzień. Następnie przeprowadzana jest wstępna ocena kliniczna, która ma na celu ustalenie, czy zgłaszane objawy są wystarczająco związane z ADHD, aby przeprowadzić dalsze badania.

Jeśli zostanie podjęta decyzja o przeprowadzeniu badania psychologicznego, w skład którego mogą wchodzić badanie neuropsychologiczne i ocena kwestionariuszem DIVA, pacjent otrzymuje instrukcje i zalecenia dotyczące przygotowania się do badania.

Badanie neuropsychologiczne może obejmować różne testy i procedury, takie jak testy pamięci, uwagi, koncentracji i innych funkcji poznawczych, które pozwalają na dokładniejszą ocenę funkcjonowania mózgu pacjenta. Natomiast kwestionariusz DIVA służy do oceny objawów ADHD u dorosłych i jest uważany za ważne narzędzie diagnostyczne w diagnozie ADHD u tej grupy wiekowej.

Po zakończeniu badań psychologicznych, przeprowadzana jest ocena wyników.

Tak, zazwyczaj można przyjść na badanie psychologiczne w kierunku ADHD testem MOXO z dzieckiem.

Jednakże, przed umówieniem się na badanie warto skonsultować się z psychologiem, który przeprowadza badanie, aby upewnić się, czy takie podejście jest odpowiednie w danym przypadku.

Często psycholog może poprosić o wypełnienie ankiet przed badaniem, które pomogą mu lepiej zrozumieć sytuację i dostosować podejście do indywidualnych potrzeb dziecka lub osoby dorosłej.

Warto również pamiętać, że test MOXO jest jedynie narzędziem diagnostycznym, a pełna diagnoza ADHD wymaga dokładniejszych badań i analizy różnych obszarów funkcjonowania osoby badanej.

Pierwsza wizyta przed pełną diagnozą w kierunku ADHD  jest wyłącznie dla samego rodzica lub rodziców dziecka u którego podejrzewamy to rozpoznanie. Jest to tradycyjna konsultacja psychologiczna, która tak prosto i szybko można u nas umówić w kalendarzu.

Na konsultacji można przedyskutować problemy, z którymi boryka się dziecko. Kiedy i kto pierwszy zauważył problem, oraz jak on wygląda. Jakie były dotychczas podejmowane metody pracy, i czy przyniosły jakiś rezultat.

Wywiad rozwojowy, prześledzenie ewentualnych trudności w szkole czy rówieśnikami, jest bardzo ważne.

Bardzo często rodzice po takim spotkaniu otrzymują kwestionariusze dla siebie oraz szkoły. Są one przydatne w doprecyzowaniu intensywności danego problemu w różnych środowiskach (szkoła, dom), w odniesieniu do grupy wiekowej.

Np. jak Jaś wypada na tle innych 8 letnich chłopców względem uwagi czy impulsywności w szkole lub domu.

Badanie ADHD u dzieci i młodzieży jest wieloczynnikowe, ponieważ objawy są często niejasne i łatwo mogą być mylone z innymi przypadłościami. Dodatkowo, dzieci i młodzież często nie potrafią opisać swoich objawów w sposób precyzyjny, co może utrudnić diagnozę. Dlatego psychologowie zwykle przeprowadzają badania, które pozwalają na uzyskanie różnorodnych informacji o dziecku, takie jak wywiad z rodzicami, obserwacja zachowania dziecka oraz ewentualnie badania neuropsychologiczne.

Pytanie szkoły o zachowanie dziecka jest ważne, ponieważ szkoła jest miejscem, gdzie dziecko spędza wiele czasu i może wystąpić tam wiele sytuacji, w których mogą pojawić się objawy ADHD. Na przykład, nauczyciel może zauważyć trudności z koncentracją, problemy z zachowaniem spokoju podczas zajęć lub impulsywność w interakcjach z innymi dziećmi. Informacje te mogą być bardzo pomocne w procesie diagnozowania ADHD i w ustanowieniu odpowiedniego planu leczenia lub terapii dla dziecka.

Psycholog nie ma kompetencji do wydawania diagnozy medycznej.

Jednak na podstawie wyników badania psychologicznego, psycholog stwierdza, czy badana osoba spełnia kryteria diagnostyczne dla ADHD według DSM-5 lub ICD-10, co jest niezbędne w dalszym postępowaniu diagnostycznym u lekarza psychiatry lub neurologa. W celu uzyskania tzw. diagnozy formalnej medycznej.

Ostateczna diagnoza medyczna musi być postawiona przez lekarza na podstawie szczegółowej diagnostyki, która jest wykonywana przez psychologa w postaci oceny nasilenia objawów kwestionariuszem DIVA, lub badaniem neuropsychologicznym. W skrajnych przypadkach również badaniem umożliwiającym ocenę struktury osobowości.

Psychoterapia może być bardzo pomocna dla osób z ADHD, ale sama w sobie nie jest w stanie wyleczyć deficytów uwagi i koncentracji związanych z tym zaburzeniem. ADHD jest neurobiologicznym zaburzeniem, które wpływa na funkcjonowanie mózgu i ma wpływ na wiele obszarów życia, w tym na koncentrację, uwagę i impulsywność.

Psychoterapia może pomóc osobom z ADHD w radzeniu sobie z trudnościami w codziennym funkcjonowaniu, w takich obszarach jak organizacja, planowanie, relacje międzyludzkie i radzenie sobie ze stresem. Może również pomóc w rozwijaniu strategii radzenia sobie z problemami związanych z ADHD, takich jak zapominanie, rozproszenie uwagi i trudności w koncentracji.

W terapii poznawczo-behawioralnej dla ADHD, kładzie się nacisk na naukę umiejętności zarządzania czasem, organizacji i planowania, co może pomóc w poprawie koncentracji i uwagi. Psychoterapia może również pomóc w rozpoznawaniu i zmniejszaniu negatywnych myśli i emocji związanych z ADHD, które mogą wpływać na funkcjonowanie.

Jednakże, psychoterapia nie jest w stanie wyleczyć ADHD, ponieważ zaburzenie to jest wynikiem różnych czynników biologicznych i genetycznych, które wpływają na funkcjonowanie mózgu. W leczeniu ADHD często wykorzystuje się podejście wieloaspektowe, które może obejmować zarówno farmakoterapię, jak i psychoterapię oraz inne formy terapii, w zależności od indywidualnych potrzeb i sytuacji osoby z ADHD.