JAK POMÓC DZIECKU PRZETRWAĆ ROZWÓD RODZICÓW?

  • Psychologia
  • Psychologia dziecięca

Na wstępie chcielibyśmy zaznaczyć, że rozwód małżeństwa z dziećmi nie musi być tragedią. Będzie niewątpliwie trudnym doświadczeniem, wymagającym bardzo dużo cierpliwości, samokontroli i empatii, jednak można przejść przez ten proces w taki sposób, aby zachować godność siebie jako osoby i całej rodziny.

 

Po rozstaniu rodziców prędzej czy później dochodzi również do tego, że jeden albo oboje byłych małżonków wiążą się na nowo z inną osobą. Dla wielu rodziców jest bardzo trudne – czują złość do byłej żony/męża i do nowej osoby, która pojawiła się w jej/jego życiu. Trudno jest im myśleć, że ta nowa osoba jest teraz częścią rodziny. Rodzice często podejrzewają byłych małżonków i ich nowych partnerów o chęć „przeciągnięcia dzieci na swoją stronę” i okazują im z tego powodu wrogość. W rezultacie między małżonkami powstaje mur wzajemnej niechęci, podejrzeń i oskarżeń, ponad którym przerzucane są dzieci – na weekend, na tydzień, na wakacyjny wyjazd… Dzieci często są wówczas traktowane jako wysłannicy na terytorium wroga – ich zadaniem jest spędzić na wrogim terenie trochę czasu, wszystko obserwować, a po powrocie do naszego domu zdać relację, mają też oczywiście cały czas utożsamiać się bardziej z „naszą” częścią rodziny. W takiej sytuacji łatwo o ciągły lęk, że nasze „dziecko-szpieg” nieopatrznie przejdzie na „drugą stronę” okazując lojalność naszemu byłemu małżonkowi/żonie, a nawet nowej osobie w jego/jej życiu. Taka wojna podjazdowa może ciągnąć się latami i otaczać całą rodzinę atmosferą nieufności, strachu i braku nadziei na zmianę. Żaden kochający rodzic nie chce, aby jego dzieci wychowywały się w takiej atmosferze. Jak więc tego uniknąć?

Akceptacja

Jeśli do rozstania doszło nie z Twojej inicjatywy, może Ci być szczególnie trudno przyjąć, że związek, w którym pokładałeś/-aś duże nadzieje, zakończył się. Ból, żal i poczucie krzywdy to zupełnie naturalne odczucia w tej sytuacji. Wszystkie one z czasem ustąpią, a ich miejsce najlepiej jeśli zajmie akceptacja nowego stanu rzeczy. Pamiętaj, że koniec związku absolutnie nie jest porażką. Związki trwają czasem dłużej, a czasem krócej, najważniejsze jest to, co się wydarzyło w czasie ich trwania, a nie ile lat przetrwały.

Wdzięczność

Jeśli Twój były mąż lub żona zwiąże się z nową osobą i ta nowa osoba będzie poświęcać swój czas na opiekę nad Waszym wspólnym dzieckiem, bądź jej za to wdzięczny. Pomyśl tylko, przecież ta osoba zajmuje się nie swoim dzieckiem, poświęca swój czas na dbanie o dobre relacje i przyjemne spędzanie czasu, być może pomaga w odrabianiu lekcji albo być może rozmawia z dzieckiem o jego problemach i wspiera je. To wszystko zasługuje na wdzięczność. Jeśli więc Twoje dziecko opowiada o tym jak fajnie było w wesołym miasteczku z mamą i jej nowym mężem, to okaż przynajmniej taki entuzjazm, jak gdyby chodziło o wycieczkę szkolną dziecka.

Szacunek

Okazuj byłej żonie/mężowi przynajmniej podstawowy szacunek – nigdy nie mów: „Bo ten twój ojciec to ma zawsze głupie pomysły”, „Ta twoja matka to już całkiem zwariowała” itp. Matka i ojciec są częścią samego dziecka – jeśli atakujesz byłego małżonka, to tak, jakbyś atakował część dziecka. Samo dziecko tak to właśnie odczuje i automatycznie zacznie chronić atakowanego – może w tym celu na przykład prezentować Ci wyidealizowany obraz Twojego byłego małżonka, unikać mówienia o tym, co mogłoby Ci się nie spodobać lub całkowicie przestać opowiadać cokolwiek na temat czasu spędzanego wspólnie z Twoim byłym mężem/żoną.

 

Jeśli jesteś w trakcie lub po rozwodzie, to korzystne może być dla Ciebie skorzystanie ze wsparcia psychologicznego. Dobry psycholog pomoże Ci spojrzeć na całą sytuację z innej perspektywy i przeżyć ten czas w najlepszy możliwy sposób W Szczecinie zapraszamy Cię do skorzystania z naszego wsparcia w gabinecie Wamka i Wamka. Oferujemy również pomoc psychologa dziecięcego w Szczecinie, który ułatwi Ci wspieranie dziecka w nowej sytuacji.

O autorze

Maciej Wamka

  • Psycholog
  • Psychoterapeuta
  • Psycholog dziecięcy

Jestem psychologiem, psychologiem dziecięcym, psychoterapeutą nurcie Poznawczo – Behawioralnym. Jako nastolatek oglądałem filmy i czytałem książki psychologiczne. Pierwszą książkę, którą dobrze zapamiętałem to ”Świat Zofii” autora Gaardera Josteina, co prawda książka jest wprowadzeniem do filozofii lecz dla mnie była początkiem rozważań nt. życia, natury ludzkiej, kwestii emocjonalnych.

Jestem absolwentem Psychologii – Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Sopocie (obecnie Uniwersytet SWPS).

Poznaj mnie lepiej

Avatar photo

Poznaj lepiej psychologię

Te artykuły mogą Cię zainteresować

Umów się na pierwszą rozmowę
i dowiedz się, jak możemy ci pomóc

Umów konsultację online