Problem agresji u dzieci jest trudny dla większości rodziców. Wielu dorosłych nie wie jak reagować, gdy ich dziecko zachowuje się w sposób agresywny – popycha czy bije innych, poniża lub używa wulgaryzmów.
U części rodziców takie zachowanie paradoksalnie również wywołuje agresję, rodzic zaczyna krzyczeć i karać dziecko, co często tylko pogłębia problem. Inni rodzice bywają tak zaskoczeni objawami agresji u własnego dziecka, że nie mając pewności jak zareagować, ignorują problem. Liczą, że to tylko przejściowa faza rozwojowa i że problem sam minie. Oczywiście, to tylko przykłady (choć dość częste) całego wachlarza możliwych rodzicielskich reakcji. Wielu rodziców zauważa też, że mimo ich starań problem agresji u dziecka nie mija.
Jeśli jesteś rodzicem i Ciebie również dotyczy problem, jakim jest agresja u dziecka, to przede wszystkim wiedz, że Twoje reakcje są zupełnie zrozumiałe. Jak zapewne z własnego doświadczenia zauważyłeś, nie wszystkie reakcje prowadzą do pożądanych rezultatów, ale powtórzę raz jeszcze – wszystkie są zrozumiałe.
Podkreślam to dlatego, że rodzice, którzy widzą zachowania agresywne u dziecka, często doświadczają silnego poczucia winy. Traktują takie zachowanie jako powód do wstydu i starają się je ukryć, przez co sami sobie utrudniają podjęcie konstruktywnych działań.
Przyczyny agresji u dzieci bywają bardzo różne. Ich źródłem mogą być na przykład:
– wzorce zaobserwowane u rówieśników,
– agresja widoczna u bliskich osób dorosłych,
– trudne doświadczenia (ważne zmiany w życiu, wydarzenia traumatyczne, długotrwały stres).
Agresja bardzo często oznacza, że dziecko czuje się bezsilne wobec jakiejś sytuacji. Czuje złość, a jednocześnie nie potrafi tej sytuacji zmienić. Nieświadomie decyduje się więc na wyładowanie emocji poprzez zachowania agresywne, dzięki czemu odczuwa choć tymczasową ulgę. Oczywiście, takie zachowanie rodzi nowe problemy i w ten sposób kręci się koło agresji.
Każdy rodzic, który chce skutecznie reagować na agresję u dziecka, powinien przede wszystkim zrozumieć jej przyczynę. Kolejnym ważnym elementem jest zaobserwowanie czy stosowane przez nas do tej pory środki wychowawcze przynoszą zamierzony efekt. Jeśli tak jest, to przyjmij, Rodzicu, moje GRATULACJE! Czasami zdarza się też, że działania rodzica wydają się nie skutkować.
Nie ma nic dziwnego w tym, że rodzic czasami nie wie, jak zareagować na zachowanie dziecka. Rola rodzica, tak jak każda inna rola w życiu, wymaga ciągłej nauki, wyciągania wniosków z doświadczeń, a także umiejętności korzystania z wiedzy innych.
Jeśli problem trwa już od jakiegoś czasu, warto zwrócić się o pomoc do specjalisty. Może to być psycholog szkolny lub niezależny specjalista, najlepiej psycholog dziecięcy Szczecin należy do miast, gdzie w większości placówek szkolnych funkcjonują gabinety psychologów, choć ich czas dostępności jest bardzo różny. Część rodziców decyduje się na kontakt z psychologiem spoza placówki edukacyjnej dziecka. Psycholog dziecięcy pomoże zarówno dziecku, jak i jego rodzicom zrozumieć co leży u podłoża problemu oraz jak sobie z nim radzić.
Wybierając specjalistę, warto kierować się opiniami znajomych, a jeśli takich brak, wówczas można umówić się po prostu na pierwsze spotkanie, aby dowiedzieć się więcej na temat możliwości pracy z takim specjalistą, jakim jest psycholog Szczecin na szczęście oferuje wiele miejsc, gdzie można zasięgnąć porady, uczestniczyć w konsultacjach lub psychoterapii.
