Czym jest fobia społeczna i czy jest tym samym, co nieśmiałość?
Fobia społeczna i nieśmiałość to dwie różne rzeczy, choć na pierwszy rzut oka mogą wyglądać podobnie. Osoba, która cechuje się nieśmiałością, zwykle rzadko wychodzi z inicjatywą kontaktu w stosunku do słabo znanych jej osób, w większym gronie raczej nie jest duszą towarzystwa i często odczuwa duże imprezy jako nieprzyjemne, preferuje spotkania w mniejszej grupie. W małym gronie czuje się jednak swobodnie, nieśmiałość nie przeszkadza jej w codziennym życiu, jest po prostu jedną z cech, ani gorszą ani lepszą niż towarzyskość.
UNatomiast u osób z fobią społeczną pojawiają się jeszcze inne trudności, które mocno rzutują na ogólne poczucie satysfakcji z życia. Osoby z fobią społeczną odczuwają silny lęk przed kontaktem z innymi (zwykle poza wąskim gronem najbliższych) i dotyczy to zwykle zarówno miejsca pracy lub szkoły, kontaktów towarzyskich, a także kontaktów „użytkowych”, takich jak zapytanie o godzinę, zrobienie zakupów w sklepie itd. Lęk najczęściej odczuwany jest już na samą myśl o takiej sytuacji.
Osoby z fobią społeczną zwykle obawiają się wstydu i kompromitacji. Bardzo boją się, że zostaną ocenione i że ktoś źle o nich pomyśli. Często wyobrażają sobie konkretne scenariusze „co mogłoby pójść nie tak”. Często obawiają się, że powiedzą coś nieodpowiedniego lub nie będą wiedziały w ogóle co powiedzieć. Innym obszarem lęków jest zrobienie czegoś “niestosownego”, jak np. nerwowy śmiech, zaczerwienienie się, drżenie rąk. Warto zauważyć, że ta ostatnia grupa to objawy wynikające bezpośrednio z samej fobii, dochodzi więc tu do swoistego błędnego koła: „boję się, więc trzęsą mi się ręce, a fakt, że trzęsą mi się ręce, jest dla mnie powodem do wstydu i jeszcze większego lęku”.
Osoby z fobią społeczną często czują, że chciałyby bardziej aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym, ale fobia stoi im na przeszkodzie. Nadmierny lęk jest dla nich źródłem cierpienia, co często prowadzi również do wystąpienia objawów zbliżonych do depresji. Osoby z fobią społeczną często mają obniżony nastrój, są przygnębione, martwią się o swoją przyszłość i mają niską samoocenę.
Pierwsze oznaki fobii społecznej pojawiają się zwykle w okresie dorastania lub u młodych dorosłych.
Jedną z najbardziej uznanych metod terapii fobii społecznej jest psychoterapia poznawczo-behawioralna W Szczecinie serdecznie zapraszamy wszystkie osoby doświadczające objawów podobnych do fobii społecznej na spotkanie z którymś z naszych terapeutów poznawczo-behawioralnych. Spotkanie można umówić telefonicznie, mailowo lub za pomocą naszej strony internetowej (zakładka „Kontakt”). Istnieje również możliwość konsultacji online.